"Κάρτα Αγορών": προαιρετική ή τελικά υποχρεωτική από "το παράθυρο";

σχόλιο ID-ont: Με ποια λογική κάθε συναλλαγή άνω των 1.500€ είναι παράνομη εάν δεν γίνεται με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα, ή επιταγή ή ηλεκτρονικές διαβιβάσεις;

    Υπάρχουν άνθρωποι που εκ πεποιθήσεως δεν επιθυμούν να έχουν κάρτες. Σημείωση: όταν μιλάμε για πιστωτική κάρτα εννοούμε δάνειο, δεν θέλουν δάνειο!!! Άλλοι πάλι δεν επιθυμούν τσιπάκια στη ζωή τους!!! (βλ. νέες χρεωστικές κάρτες των τραπεζών, επίσης βλ. επιστολή επιστροφής Κάρτας αναλήψεων με τσιπάκι στις Τράπεζες).  Άλλοι πάλι θέλουν να αγοράσουν ένα προϊόν και δεν επιθυμούν να το ξέρει ο κάθε εφοριακός, ή ο κάθε υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών που έχει πρόσβαση σε αυτό το σύστημα! Ούτε επιθυμούν αυτή η πληροφορία να καταγράφεται στα συστήματα των Τραπεζών (μέσω της έκδοσης των επιταγών). Γιατί εκ προοιμίου αυτοί στιγματίζονται ως παράνομοι των οποίων "οι αγορές δεν θα θεωρούνται νόμιμες και οι εμπλεκόμενοι κινδυνεύουν με αυστηρά πρόστιμα";

    Δηλαδή επειδή πιθανόν γίνονται παρανομίες με τα μετρητά, αυτό σημαίνει πως η λύση είναι η (μερική σήμερα, καθολική αύριο) απαγόρευση των μετρητών; Μήπως είναι πιο αποτελεσματικό τότε να μπει μια μικροκάμερα σε κάθε πορτοφόλι; Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν άλλες λύσεις και να προκρίνεται η λύση της καθολικής ηλεκτρονικής παρακολούθησης; Εάν από τους παρανομούντες αφαιρούνταν η άδεια άσκησης του επαγγέλματος διαπαντός, με την πρώτη παρανομία, αυτό δεν θα ήταν μια πιο αποτελεσματική λύση στην κατεύθυνση της αποτροπής της παρανομίας, από το ηλεκτρονικό φακέλωμα;

    Κι αν αύριο-μεθαύριο οι αρμόδιοι μας πούν ότι δεν "συνελήφθησαν με αυτόν τον τρόπο οι μαύρες συναλλαγές" που θα το πάνε το όριο; στα 500 € και μετά στα 100 € και έπειτα μόνο κάρτες; Θα μπει δηλαδή η "Κάρτα Αγορών" στη ζωή μας από "το παράθυρο", επειδή από "την πόρτα" υπάρχουν αντιδράσεις και γι'αυτό την έκαναν προαιρετική; (βλ προηγούμενες αναρτήσεις μας για τα προβλήματα της "Κάρτας Αγορών")

     Άλλωστε και σήμερα εάν αγοράσει κάποιος ένα προϊόν, στο τιμολόγιο δεν αναγράφεται το όνομά του; Γιατί αυτό το στοιχείο να γραφεί αυτόματα και σε μια τεράστια ηλεκτρονική βάση δεδομένων του Υπουργείου Οικονομικών; Είναι απόρθητη αυτή η βάση; Ο νόμος την λέει "ασφαλή" αλλά υπάρχει ασφαλής βάση δεδομένων; Εδώ η Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας (NSA) των ΗΠΑ λέει ότι δεν υπάρχει ασφαλής βάση δεδομένων (http://id-ont.blogspot.com/2010/12/id-ont-nsa.html) και ισχυρίζεται σε νόμο, αυτό που η NSA αμφισβητεί, το Ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών;

    Τέλος η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα έχει εγκρίνει τις προβλέψεις αυτού του νόμου; Ιδιαίτερα εκείνες που αφορούν την πρόβλεψη "...οι οποίοι διασυνδέονται με ασφαλή ηλεκτρονική βάση δεδομένων της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών, καμπτόμενου προς τούτο του τραπεζικού απορρήτου" !!! Τι γίνεται με αυτή την πρόβλεψη; Λάστιχο το τραπεζικό απόρρητο για να ακολουθήσουν και τα άλλα απόρρητα; (βλ. βάσεις δεδομένων και απόρρητα της "Κάρτας του Πολίτη").

ΤΑ ΝΕΑ: Με πιστωτική κάρτα ή επιταγή οι αγορές αξίας άνω των 1.500 ευρώ.
Μόνο μέσω πιστωτικής κάρτας ή τραπεζικής επιταγής  διενεργούνται από την 1η Ιανουαρίου 2011 οι αγορές αξίας από 1.500 ευρώ και άνω. Υποχρεωτικά μέσω των τραπεζών γίνονται και συναλλαγές μεταξύ επαγγελματιών και επιχειρήσεων που υπερβαίνουν τις 3.000 ευρώ

Σύμφωνα με τον τελευταίο φορολογικό νόμο που ενεργοποιήθηκε από την 1η Ιανουαρίου 2011 οι πολίτες θα πρέπει να πληρώνουν με κάρτα (χρεωστική ή πιστωτική) ή επιταγή για κάθε αγορά που θα πραγματοποιούν εφόσον υπερβαίνει τα 1.500 ευρώ.

Σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3842/2010 :

-Τα φορολογικά στοιχεία συνολικής αξίας 1.500 ευρώ και άνω που εκδίδονται για πώληση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών σε ιδιώτες εξοφλούνται από τους λήπτες τους, αγοραστές των αγαθών ή των υπηρεσιών, μέσω τράπεζας με χρεωστικές ή πιστωτικές κάρτες και με επιταγές. Δεν επιτρέπεται εξόφληση των στοιχείων αυτών με μετρητά.

-Το βάρος της απόδειξης της συναλλαγής φέρει και ο λήπτης του φορολογικού στοιχείου και οφείλει, εκτός των οριζομένων στην παράγραφο αυτή, να επιβεβαιώνει από ηλεκτρονική βάση δεδομένων της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών και την ακρίβεια των στοιχείων του αντισυμβαλλόμενου εκδότη για φορολογικά στοιχεία συνολικής αξίας άνω των 3.000 ευρώ.

-Για συναλλαγές επιτηδευματιών συνολικής αξίας άνω των 3.000 ευρώ με άλλους επιτηδευματίες τα δεδομένα των φορολογικών στοιχείων που εκδίδονται διαβιβάζονται ηλεκτρονικά σε κεντρική βάση δεδομένων του υπουργείου Οικονομικών.

-Φορολογικά στοιχεία αξίας ή λοιπά έγγραφα που εκδίδονται ή συντάσσονται αντί φορολογικών στοιχείων, συνολικής αξίας άνω των 3.000 ευρώ, τα οποία εκδίδονται για συναλλαγές μεταξύ επιτηδευματιών εξοφλούνται μέσω επαγγελματικών τραπεζικών λογαριασμών του εκδότη πωλητή αγαθών ή υπηρεσιών και του λήπτη των αντίστοιχων στοιχείων ή επιταγών που εξοφλούνται μέσω των ίδιων λογαριασμών, οι οποίοι διασυνδέονται με ασφαλή ηλεκτρονική βάση δεδομένων της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών, καμπτόμενου προς τούτο του τραπεζικού απορρήτου.

Έτσι, από αύριο -τα μαγαζιά είναι κλειστά σήμερα- όλες οι συναλλαγές θα γίνονται υποχρεωτικά είτε με πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες ή δίγραμμες επιταγές, ή ηλεκτρονικές διαβιβάσεις. Σε αντίθετη περίπτωση οι αγορές δεν θα θεωρούνται νόμιμες και οι εμπλεκόμενοι κινδυνεύουν με αυστηρά πρόστιμα.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1231073002

φωτογραφία: http://www.cellular.co.za/news_2003/041303-portable_credit_card_swipe_machi.htm

Ποια έξοδα και πρακτικές των τραπεζών είναι παράνομα και πρέπει να αρνούμαστε!

1) Οριστικά παράνομες 15 χρεώσεις των τραπεζών με τη σφραγίδα του ΣτΕ Το ΣτΕ με την απόφαση 1210/2010 απέρριψε την αίτηση των τραπεζών για την ακύρωση της Υπουργικής Απόφασης Ζ1-798/2008 ΦΕΚ 1353/Β/11.7.2008 που καταργούσε 15 χρεώσεις που επέβαλλαν οι τράπεζες κι έτσι τελεσιδίκησε σε όφελος των καταναλωτών. Δείτε πατώντας εδώ την Υπουργική Απόφαση Ζ1-798/2008 ΦΕΚ 1353/Β/11.7.2008 που αναφέρει αναλυτικά τις χρεώσεις που καταργούνται και απαιτείστε τα δικαιώματα σας απέναντι στις τράπεζες. 2) Απόφαση αρ. 2123/2009 του Αρείου Πάγου που καταργεί 3 επιπλέον χρεώσεις τραπεζών Το Δ΄ τμήμα του Άρειου Πάγου, μετά από αίτηση της ΕΚΠΟΙΖΩ, έκρινε οριστικά και αμετάκλητα παράνομους 3 όρους καθημερινών τραπεζικών συναλλαγών και συγκεκριμένα : την προμήθεια 1,40 ευρώ που εισπράττει η Τράπεζα για κάθε κατάθεση που γίνεται σε λογαριασμό πελάτη της από τρίτο πρόσωπο και όχι από τον ίδιο τον πελάτη. την προμήθεια 0,80 ευρώ ανά συναλλαγή που εισπράττει η Τράπεζα Πειραιώς για κάθε κίνηση λογαριασμού (ταμιευτηρίου ή τρεχούμενου) η οποία αφορά σε ανάληψη ή κατάθεση μετρητών ή κατάθεση επιταγής, όταν οι κινήσεις είναι περισσότερες από τέσσερις τον μήνα και ο λογαριασμός έχει μέσο μηνιαίο υπόλοιπο 1.500 ευρώ, ή περισσότερες από έξι τον μήνα και ο λογαριασμός έχει μέσο μηνιαίο υπόλοιπο 1.500,01 ευρώ έως 30.000 ευρώ, ή περισσότερες από 20 τον μήνα και ο λογαριασμός έχει μέσο μηναίο υπόλοιπο από 30.000,01 έως 100.000 ευρώ, ή περισσότερες από 50 το μήνα και ο λογαριασμός έχει μηναίο υπόλοιπο από 100.000,01 έως 200.000 ευρώ. τον όρο που εμπεριέχεται στις δανειακές συμβάσεις (στεγαστικά δάνεια) που συνάπτει η Τράπεζα με τους καταναλωτές, και ο οποίος προβλέπει «την κατάθεση του προϊόντος του δανείου σε δεσμευμένο λογαριασμό του οφειλέτη στην Τράπεζα και τη σταδιακή αποδέσμευση αυτού με την ταυτόχρονη όμως καταβολή τόκου εκ μέρους του οφειλέτη-καταναλωτή για το σύνολο του ποσού του δανείου και όχι για το μέρος αυτού το οποίο βρίσκεται στη διάθεσή του. Σημαντική απόφαση του Ειρηνοδικείου Λάρισας Με την απόφαση 233/2010 του Ειρηνοδικείου Λάρισας που εκδόθηκε στις 26/11 μπαίνει ακόμα ένα εμπόδιο στην αυθαιρεσία των τραπεζών. Συγκεκριμένα, η απόφαση αυτή που πάρθηκε μετά από συλλογική αγωγή 18 δανειοληπτών κατά της Εθνικής Τράπεζας προβλέπει ότι τα έξοδα φακέλου που εισπράττουν οι τράπεζες για την έκδοση δανείων είναι παράνομα και συνιστούν «αδικαιολόγητο πλουτισμό». Παλιότερα και συγκεκριμένα με την απόφαση 5253/2003 του Εφετείου Αθηνών είχε κριθεί καταχρηστικός ο όρος των συμβάσεων στεγαστικών δανείων κυμαινόμενου επιτοκίου για την είσπραξη εξόδων «χρηματοδότησης», «προέγκρισης δανείου» ή «εξέτασης αιτήματος δανείου» , κλιμακούμενων ανάλογα με το ύψος δανεισμού. Τα καινούρια δεδομένα που φέρνει η απόφαση του Ειρηνοδικείου Λάρισας σε σχέση με τα ισχύοντα είναι αρκετά σημαντικά. Αφενός, στην προκειμένη περίπτωση το δικαστήριο αποφάνθηκε για όλους τους τύπους δανείου και όχι μόνο για τα στεγαστικά κυμαινόμενου επιτοκίου και αφετέρου έθεσε όριο παραγραφής τα 20 χρόνια. Πράγμα που σημαίνει ότι όλοι οι δανειολήπτες που έχουν  πληρώσει έξοδα για οποιοδήποτε είδος δανείου (καταναλωτικού, στεγαστικού, πιστωτικών καρτών, επαγγελματικών κλπ) την τελευταία 20ετία έχουν το δικαίωμα να τα διεκδικήσουν από οποιαδήποτε τράπεζα κι αν έχουν δανειοδοτηθεί.